در مهد کودک های ایران 9 صندلی میذارن و
به 10 بچه میگن هر کی نتونه سریع برای خودش یه جا بگیره باخته و بعد 9 بچه و 8
صندلی و ادامه بازی تا یک بچه باقی بمونه. بچه ها هم همدیگر رو هل میدن تا خودشون
بتونن روی صندلی بشینن.
در مهد کودک های ژاپن 9 صندلی میذارن و به 10 بچه
میگن اگه یکی روی صندلی جا نشه همه باختین. لذا بچه ها نهایت سعی خودشونو میکنن و
همدیگر رو طوری بغل میکنن که کل تیم 10 نفره روی 9 تا صندلی جا بشن و کسی بی صندلی
نمونه. بعد 10 نفر روی 8 صندلی، بعد 10 نفر روی 7 صندلی و همینطور تا
آخر.
با این بازی ما از بچگی به کودکان خود آموزش میدیم که هر کی باید به
فکر خودش باشه. اما در سرزمین آفتاب، چشم بادامی ها با این بازی به بچه هاشون فرهنگ
همدلی و کمک به همدیگر و کار تیمی رو یاد میدن ...
استوانه سرامیکی قهوه ای با یک مدار سینوسی شکل سفید در میانه و
یک توصیف ناعادلانه از لیوان چای من .
بعد از 2 سال از خریدش و به رغم تبلیغات سوء مادرم تا امروز مبنی بر سرطان زا بودنش جز در شرایط خاص جز با او ننوشیدم.
آخر لیوان من دل دارد. دلی که دلتنگ گرماست .تا که گرم میشود انگار شرمش میاید و, طفلکی من ,صورتی میشود. زیاده خواه هم نیست فقط کافیست هفتاد درجه گرمش کنی آنوقتست که دلش گر میگیرد و از شرم رو شدن رازش رنگ به رنگ میشود اما دستش زود رو میشود و تو میتوانی به نظاره بنشینی نمایان شدن قلب های آتشین را که جابجا در یک پس زمینه صورتی ملایم ظهور میکنند.
آن حجم یغور و نا همگن آنچنان تسلیم گرما میشود که مدار سینوسی شکلش به آهنگ دل عشاق! طولش کم و دامنه اش زیاد میشود.
لیوان من دل دارد دلی که دلتنگ گرماست....
اینجا تمام دنیای من نیست...اما تا بحال اینچنین دنیایی نداشتم.
هر چند شاید کمی دیر و مسلما بی موقع!!! اما همین امروز فهمیدم به اینجا نیاز دارم.
برای گفتن از چیزهایی که جز به غیر به کسی نمیشود گفت!!